στεατοκήριο

το, Ν

κερί με κύριο συστατικό την στεαρίνη, σπαρματσέτο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στέαρ, -ατος «λίπος» / κηρίον «κερί». Η λ., στον λόγιο τ. στεατοκήριον, μαρτυρείται από το 1886 στην εφημερίδα Παλιγγενεσία].